Leire  Bilbao,  Ander  Izagirre,  Mikel  Valverde  eta  Matias  Mugica  dira  aurtengo  Euskadi  saridunen  zerrendan  gehitu  diren  izen  abizenak.  Lehendik  Asier  Serrano,  Arantxa  Urretabizkaia  eta  Fernando  Aramburu  zueden  zerrenda  horretan.  
 
Asteazkenean Donostiako Tabakaleran egindako agerraldian, Lakuako Kultura sailburuorde Joxean Muñozek Euskadi Literatura Sarietako azken irabazleen berri adierazi zuen: Leire Bilbao (Euskarazko Haur eta Gazte Literaturan), Ander Izagirre (Gaztelaniazko Saiakeran), Matias Mugica (Euskarazko Literatura Itzulpenean) eta Mikel Valverde (Literatura Lanaren Ilustrazioan). Aipatutako horiei gehitu behar zaizkio joan den irailaren 29an izendatutako Asier Serrano (Euskarazko Literatura), Arantxa Urretabizkaia (Euskarazko Saiakera) eta Fernando Aramburu (Gaztelaniazko Saiakera).
Ondorengo lan hauekin izan dira sarituak:
|  |  |  | ||||
| Leire  Bilbao   | Ander  Izagirre Potosi | Matias  Mugica Testamentua | Mikel  Valverde Versos de deportes | 

 “Ez  dut  nahi  konfortik.  Jainkoa  maite  dut,  poesia  maite  dut,  benetako  arriskua,  askatasuna,  ontasuna,  bekatua”.   Aldous  Huxleyren  maxima  dakar  gogora Abisalia  (Txalaparta,  2014)  sinesgaitz  honek,  iluminatu  honek.  Serranok  dio  poema  liburu  izateko  jaio  zela,  baina  ipuin  liburua  atera  zaiola.  Literaturaren  mugak  esploratu  ditu  Eibarrekoak,  “genero  eta  etiketetan  erortzeko  beldurrik  gabe”.
“Ez  dut  nahi  konfortik.  Jainkoa  maite  dut,  poesia  maite  dut,  benetako  arriskua,  askatasuna,  ontasuna,  bekatua”.   Aldous  Huxleyren  maxima  dakar  gogora Abisalia  (Txalaparta,  2014)  sinesgaitz  honek,  iluminatu  honek.  Serranok  dio  poema  liburu  izateko  jaio  zela,  baina  ipuin  liburua  atera  zaiola.  Literaturaren  mugak  esploratu  ditu  Eibarrekoak,  “genero  eta  etiketetan  erortzeko  beldurrik  gabe”.
Zer da Abisalia bera: fisikoa al da, ametsa al da?
Erlojugilea (Txalaparta, 2009) nobelan azaltzen den nire lurralde literarioa da Abisalia. Giza garun itxurako uhartea da, itsaso debekatuaren ertz batean kokatua. Abisalia gizabanako bakoitzaren barruan taupaka dabilen estatua da. Abisalia zapaldu ditudan paisaiez dago egina, baina baita amestu ditudan paisai ezinezkoez egina. Abisalia munduko mendi tontorrik garaiena duen lurraldea da, baina aldi berean, eta alderantziz jarri ezkero, punturik abisalena aurkitu dezakezun erresuma.
Autonomoki irakur daiteke pieza bakoitza, baina hari bat asmatu diozu…
Esango nuke atal guztiei eman diedala antzeko kolore bat, tonu bat, giro bat… desesperantza bat akaso.
Kritika egiten al zaio gaurko gizarteari Abisalian?
Gaurko gizarteari kritika beti egon da presente nire lanetan. Oraingoan ere, batzuetan ironiaz maskaratuta azaltzen bada ere, hor dago. Abisalian, gure munduan porrot egin duten sistema politikoen adibideak sartu ditut, baina oinarrian gizabanakoak arrotz zaion gizarte baten aurrean dituen frustrazioen inguruan mintzo naiz.
Liburua begitandu zait itzela, gordina, leuna… Uste dut sentsazioak sortzea izan dela zure helburua. Hala da?
Hori izan da nire helburua: sentsazioak iradokitzea. Ez zaizkit gustatzen orri bakoitzean zer sentitu behar duzun eta nola sentitu behar duzun agintzen dizuten liburuak. Abisaliako lurretan irakurlea da libre den bakarra. (Irakurri +)

 Español
 Español



