Español
Elkarrekin idatzitako laugarren eleberriarekin datozkigu Etxeberria anaiak. Thriller-aren estiloa jarraituz, iñauteri-giroko lana sortu dute. Krisiaren ondorio beltzez zipriztindutako agertokietan, pertsonaia xelebre sorta aurkituko dugu: puta bat, ijito koadrila, emakumezko ertzaina, ezindua den mutiko leiala, biltegi batean bizi den gizon bakartia…
Gizon arrunt baten istorioa kontatzen diguzue. Halabeharrez heroi bihurtzen den gizon gogor baten istorioa, Erre-ren istorioa. Nola sortu da?
Istorioak ez dira normalean egun batetik bestera sortzen. Hondartzan paseoan dabilenak bidean aurkitzen dituen objetu deigarriak motxilan biltzen dituen moduan, gu ere, azken urteotan elementu ezberdin batzuk jasotzen eta apuntatzen joan gara. Tarteka bururatzen zitzaizkigun pertsonaiak, egoerak edota trama zatiak. Irakurtzen genituen beste gauza batzuk, entzuten genituen pasadizoak… Hor eduki ditugu, ontzen, ganbaran bilduta.
Gero, honi ekiteko garaia heldu zela pentsatu genuenean, osagai ezberdin haiek elkarren artean nola josi asmatu nahian aritu gara, hozkailua zabaldu eta daukadan honekin ze afari prestatuko dut erabaki behar duenak bezalaxe.
Nobela beltzaren formatua erabili dugu azkenean horretarako, oso anitzak diren elementuak batzeko aukera ematen zigulako: atal tragikoak, akziozkoak, komikoak, erotikoak… (Irakurri +)
Louisianako abeslariaren lan berria disko luzea da, 100 minutu baino gehiago irauten du. Eta ez dago minutu bakar bat ere soberan. Lehenengo abesti akustiko biluzia (lanari izenburua ematen diona, bere aitak idatzitako poema batean oinarrituta) eta diskoari amaiera ematen dion azkenaren artean (JJ Cale-ren bertsio zoragarria) Williams-ek emozioz betetako kantu sorta aberatsa eskeintzen digu: countrya, bluesa, soula, folka eta rock & roll zuzena maisuki nahasiak. Bere ahots urratuari talde bikain baten laguntza gehitu dio ekoizpen garbi eta trinkoa gauzatzeko, kitarra solo anitzez eta melodía gozagarriez zipriztinduta.
Esan ohi da Townes Van Zandt-en musika entzutera bazoaz, bihotza apurtuko dizun arriskua kontutan izan dezazula, bere letrak hain dira tristeak. Texaseko maisuek ohi duten moduan, Williams, damuaz, desamodioaz, galdutako aukerez zein itxaropenaz dihardu bere kantuetan. Eta galdera da: nola lortzen du halako edertasuna suntsiketaren hondakinetatik? Hori izango da benetako artelanaren misterioa.
Nire ustetan Lucinda Williams-ek dagoeneko Bob Dylan edo Joni Mitchell handiek ongi irabazitako ohorezko maisuen statusa erdietsi du. Ez galdu emozioz betetako perla ahaztezin hau entzuteko aukera.
Bibolin barrokoak Hernanitik Utrechera eraman duen bidaia luzean geldialdi berezi bat egin digu Maite Larburuk: Ura Patrikan, Josh Cheatman holandar Neighbor-a lagun.
Melodia lasaiak, baina baita bihurri eta jostariak batzuetan. Pauso azkarrez zenbaitetan, eta bestetzuetan nota horiek airean betirako zintzilik uzti nahiko balitu bezala. Pieza bakoitza bestearekin mimoz uztartzen duten puzleak. Bidaiaren omnipresentzia eta herriminaren gazi-gozoa. Bere kantaerak sutraietatik edaten du eta halere batzuetan Bossa Nova kantarien ufadek sustrai horietatik luzatzen diren adarrak dardarka jartzen dituzte.
Eta hau guztia Hernaniko gipuzkera goxoan; eta ingelesez, eta baita gazteleraz ere. Eta Maialen Lujanbiorekin akordatu naiz. Eta euskararen Emeaz. Eta herri honetako hainbaten begietan existitu ere egiten ez diren Maite bezalako hainbat sortzailez. Euskaratik, euskaraz, ingelesez eta baita txineraz ere sortzen duten artistez. Kosmopolitak. Omen. Beraiek.
Hernanitik Utrechera eta berriz ere buelta goxo-goxo egin nahi baduzu…Sartu Ura Patrikan.
