Español
Koadernoa zuri antzerki obra taulatik liburura ekarri du Arantxa Iturbek. Tere Beloki eta Nekane Peñagarikano kazetariak, behin behar eta, Arantxa Iturberekin hizketan.
Alderantzizko bidea kanpoko ahots bati erantzunda?
Xabier Mendigurenek proposatu zidanean antzerki lanak argitaratzea, bere horretan baino experimentua egingo nukeela esan nion: azkeneko lana hartu eta irakurtzeko moldatu.
Liburua, zeureago?
Neureago, bai. Hitzak dira nire. Oholtza gaineko mundua Agurtzane Intxaurragarena da. Hitzak berberak izan arren, liburuan irakurle bakoitzak eraiki behar du bere mundua. Ez al da zoragarria literatura?
“Dena da nirea, beste batzuk hobeto idazten dute nirea askotan”. Begoñak esandakoa, Arantxa Iturbek edo Anne Sextonek?
Ez al zaizue gertatzen? Egunik egozentrikoenetan esaten duzu: neuk esan behar nuena kontatu du, lapurtu egin dit, inbiriaz. Denborarekin poztu egiten nau beste buru batzuk nirea bezalatsu funtzionatzen dutela jakiteak. Bakarrik ez sentitzeko beste modu bat. (Irakurri +)
Zure amak ez zuen ama izan behar, agian, baina ama izan zen eta zeu jaio zinen.
Zuk ez zenuen ama izan nahi, ez guztiz behintzat, baina ama izan zinen, eta horri esker ari naiz ni orain hau idazten.
Nik ama izan nahi nuke, baina uste dut ez dudala ama izan behar, ez zaidala komeni, eta nahi ere, ez dakit zenbateraino nahi dudan benetan ama izan.
2
–Asumitzen nabil ez naizela inoiz ama izango.
–Zergatik diozu hori?
–Neure gaixotasunagatik.
–Baina sendatu ahal zara.
–Edo ez.
–Eta, gaixotasunarekin ere, asko dira haurra izatea erabakitzen dutenak.
–Medikazioa utzi beharko nuke.
–Aldi baterako bakarrik.
–Eta diozun aldi horretan erotzen banaiz?
–Ez jarri beti txarrenean.
–Eta leihotik behera botatzen badut neure burua?
–Ez jartzeko beti txarrenean, A.
–Gainera, umeari gaitz hau transmititzen badiot?
–Nork esan dizu genetikoa denik? –diost W doktoreak. (Irakurri +)
I
ñaki Irasizabal idazlea Politika zikina (Elkar) eleberriarekin dator. Bere ohiko nobela beltza alde batera utzi du oraingoan, baina gizarteari begi zorrotz eta umoretsuz begiratzen jarraitzen du.
Politika zikina ez da, zure aurreko liburuen antzera, nobela beltza; aldatzeko gogoa zenuen?
Bai, egia esan, bai. Ez naiz sekula beltzaren estereotipora estu lotu, eta haren betebeharrak ahaztu nahi nituen.
Hala ere badu aurrekoekin antzik: kontatzeko modua, pertsonaiak tratatzeko era, gizartearen gaineko begiradak…
Funtsean ez dut gauza handirik aldatu.
AMAK EZKONDU EGIN NAHI DU
“Amak ezkondu egin nahi du”.
“Zer?”
“Amak ezkondu egin nahi duela”.
“Manuelekin?”
“Manuelekin”.
Begoña entsaladarako Marie Antoinetteren burua izan zitekeen tipulina gillotinatzen ari da. Haurrak dekretuz sukaldetik desagertu diren arte itxaron du amarena kontatzeko.
Bakarrik gaude tipulinaren sarraskiari begira. Igor Begoñaren senarra ez da oraindik heldu. Igor Begoñaren senarra ez da sekula heltzen.
Ideia absurdo bat etorri zait burura. Aita.
“Duela zenbat hil zen aita? Urte eta erdi?”
“Horrelako zerbait. Gutxi”.
Atzo gertatu zen urte eta erdi. (Irakurri +)
Lehen kapitulua
–Oso pozik gaude zure lanarekin.
Aurrean ditut enpresako hiru izen garrantzitsuenak esku artean paperak dituztela, urduritasuna adierazten duten lasaitasun plantak eginez.
–Azkeneko proiektuan ikusi dugu enpresa honetan bilatzen duguna, autonomia, zuhurtziaz jokatzea, lana aurrera ateratzeko ahalmena, erabaki estrategikoak hartzeko gaitasuna, proiektu-arduradunei karga kentzeko prestasuna…
Loreak dirudite eta ez kaleratze aurreko hizketaldi adeitsua; beraz, arduraz jokatuz, galdetzera ausartu naiz:
–Bezeroak pozik daude?
–Bezeroak eta gu, Jezabel –esan dit egitura hierarkizatuan bigarren postua duen gizonak.
Uste nuen bilera hau, formalki, proiektuaren balorazio-bilera besterik ez zela, eta urduritzen hasia naiz, nire eta haien artean dagoen mahaiak sortzen duen banaketaz ohartuta. Ez baita “ekipoko” balorazio bat, baizik eta “gu” eta “zu” banatzen dituen hizketaldi formalismoz josia.
Hala jarraitu dute galderekin, ea nola ikusten dudan neure burua enpresan, gustura ote nagoen, zerbait botatzen ote dudan faltan… Eta ni, heziera oneko umearen gisan, baietz, gustura nagoela, enpresa ona dela, taldean lan egitea gustuko dudala eta halakoak esanez.
Aurrekariak alde batera utzita, Mercedesek, enpresa-burua denak, bota du azkenik galdera:
–Jakin nahi genuke, azken lanetan ikusitakoaren ostean, zera, interesik izango zenukeen, bada, proiektu zuzendari izateko. Badakizu, zure ekipoa osatu eta bezeroekin lan egin, zuzenean erabakiak kontsultatu beharrik ez… Soldata ere horren araberakoa litzateke, noski… (Irakurri +)
Elkar argitaletxea buru-belarri ari da lanean argitarapen berriak kaleratzeko. Dagoeneko udaberri honetako nobedade zerrenda zehaztuta du, eta datorren astean hasiko da liburu berri horiek aurkezten; lehena Kattalin Miner-en Nola heldu naiz ni honaino liburua izango da.
HELDUENTZAKO LITERATURA
LITERATURA
Nola heldu naiz ni honaino – Kattalin Miner (Igartza Saria)
Nobela
Kaleratze data: otsailak 16
Enpresan mailaz eta soldataz igotzea, herentzia bat jasotzea, etxe bat erosi ahal izatea, lagun ugari edukitzea… Arrakastaren laukitxo guztiak beteak ditu Jezabelek, argi du zer nahi duen bizitzan eta zirt-zart hartu ohi ditu erabakiak. Halako batean, ordea, txikikeria batekin paralizaturik geratuko da.
Koadernoa zuri – Arantxa Iturbe
Nobela
Kaleratze data: martxoak 9
Bi ahizpa, urtetan elkar ikusi ez dutenak, bat-batean amaren heriotzak berriro elkartu dituen arte. Asko dute batak besteari esateko, urrun egon diren bitartean bakoitzari gertatu zaizkionak, eta baita lehenagotik nork bere kolkoan gordetakoak ere. Otzan eta esanekoa izana da bata, errebelde eta lotsagabeagoa bestea, ama estu eta zurrunaren alabak biak ere.
